रातराणी

रात्री उशीरा गाडी घराजवळच्या गल्लीत आली आणि नेहमीच्या ड्रॉप पॉंईटच्या आलीकडेच थांबली. मी गाडीतुन उतरलो तसे रस्त्याच्या मधोमध मोजून चार कुत्रे आरामात बसली होती. मनात त्यांना घाबरुन नमस्कार केला. (कुत्र्यांची जाम भिती वाटते मला!) मग ते सगळे सवयीप्रमाणे गाडीमागे धावले आणि मी घराकडे!

धावताना त्या बंगल्यापाशी नेहमीप्रमाणे थांबलो आणि मोठा श्वास घेतला. “रातराणी”च्या फुलांचा छान वास आला. नकळत खिशात हात गेला आणि मी मोबाईल फोन बाहेर काढला. स्वत:वरच जोरदार हसु आले!

मोबाईल फोन… फोन बाहेर निघतो कारणे अनेक असतात…

कोणाशीतरी सतत बोलायला–कॉल करायला, मेसेज करुन गप्पा मारयला.

काहीतरी महत्त्वाचे ऐकु येत असेल तर वोइस रेकोर्डरवर आवाज सेव्ह करायला.

काही तरी छान दिसल की लगेच फोटो काढुन आठवण जपायला.

पण त्या रातराणीच्या फुलांचा वास साठवायला माझ्या फोन मधे काहीच सोय नाही.